ἀκράτῳ τῆς διανοίας ὀργῇ τεϑηγμένον

θήγω, wetzen, schärfen; ὀδόντας Il. 11, 416. 13, 475, vom Eber, wie Hes. Sc. 388; vgl. Eur. Phoen. 1389; Ar. Lys. 1255; auch im med., δόρυ ϑηξάσϑω, er schärfe sich den Speer, Il. 2, 382; φάσγανον Aesch. Ag. 1235; ξίφος Eur. Or. 1036; τεϑηγμένη σφαγίς El. 1142. – Uebertr., anreizen, aufbringen, erbittern, auch ermuthigen, Pind. Ol. 11, 21; τραχεῖς καὶ τεϑηγμένους λόγους Aesch. Prom. 311; τεϑηγμένον τοί μ' οὐκ ἀπαμβλυνεῖς λόγῳ Spt. 697; οὐ γάρ μ' ἀρέσκει γλῶσσά σου τεϑηγμένη Soph. Ai. 581; λῆμα τεϑηγμένον Eur. Or. 1625; in Prosa, ἀνδρῶν φρόνημα Xen. Cyr. 2, 1, 11, τὰς ψυχὰς εἰς τὰ πολεμικά ib. §. 20; Sp.; den Ausdruck des Alcidamas ἀκράτῳ τῆς διανοίας ὀργῇ τεϑηγμένον tadelt Arist. rhet. 3, 3, 2.